استاد می گفت :
منطق نماز، منطق ادب است هر کس از این ادب لذت ببرد بسیار عالی است، ولی اگر کسی بگوید نماز نمی‌خوانم چون لذت نمی برم باید منطق نمازش را تغییر دهد.
گاهی فرد به خودی خود از نماز خواندن لذت می‌برد ولی گاهی لذت نمی برد به چنین کسانی چند جواب غلط داده می شود؛
اول اینکه به آنها تلقین می شود که تو از نماز لذت می بری و خودت متوجه نیستی.
دوم این که می‌گویند تو بیماری چون لذت نماز یک امر طبیعی است و بیماری روحی تو باعث می شود که آن را درک نکنی
سومین جواب غلط این است که بگوییم اگر لذت نمی بری نماز نخوان تا وقتی از آن لذت ببری.
حالا کجای قرآن یا روایات اسلامی آمده که باید نماز را برای لذت بردن باید خواند؟ ! وجوب نماز منوط به لذت بردن نیست یعنی نمازی که با تلخی همراه است را هم باید خواند. آنچه دراین جا مهم است این که خدا نماز تلخ را هم واجب کرده است.
ممکن است بگویید مگر نه اینکه رابطه با خدا باید زیبا باشد،؟!
پاسخ این است که فلسفه نماز ادب در مقابل مقام ربوبیت است. ادب یعنی در برابر عظمت پرودگار رفتاری انجام دهیم که همراه با نظم و تواضع باشد. در نماز دوست داشتن خدا واجب نیست بلکه یک حسن در نماز به شمار می‌رود یعنی اگر محبت باشد بهتر است. مثل اینکه در وجوب حج برخورداری از توانایی مالی، بدنی و امنیتی شرط است و علاقه شرط نیست. بنابراین نماز مشروط به عشق پرودگار نیست و نماز را گرچه تلخ باشد باید خواند.
نماز خواندن اولا و بالذات برای بیرون شدن تکبر از دلهای ماست که در خطبه حضرت زهرا "سلام الله علیها" به آن اشاره شده است.
نماز برای عاشق خدا شدن نیست برای برداشتن تکبر است و این مسئله عادتا با تلخی همراه است.
وشما چه می اندیشید؟
----------------
--------------
یه کم دیگه مونده ، اونایی که فرزند دارند بقیه رو در ادامه مطلب حتما بخونند.
